Schoudersteun en kinhouder

Wel of niet een schoudersteun, welke kinhouder gebruik je en hoe voorkom je een 'vioolplek'?
Meisje met viool zonder schoudersteun maar met een stukje schuimrubber dat vastzit met een elastiekje

Als een kind begint met vioolles, gebruik ik een dik elastiek en een dun schuimrubberen kussentje, eigenlijk meer als antislip. Het elastiek bevestig ik rond de kinhouder naar een hoekje van het achterblad.
Het is de bedoeling dat de viool losjes tegen de schouder zit en dat schouder en arm totaal vrij zijn. Ook het hoofd moet alle kanten op kunnen bewegen; uitgangspositie is je hoofd tussen kin en kaak op de kinhouder, maar je kan ook je oor iets meer op de viool leggen, of je wil naar de snaren kijken en legt je kin erop. Het is goed om af te wisselen.
Er zijn ook kinderen die de viool op het sleutelbeen houden en verder vrij van de schouder, dit deed Yehudi Menuhin ook en Michael Bezwerkny noemt dit (zie mijn interview met hem) het beste akoestische systeem. Ook voor de grootste Russische vioolpedagoog Leopold Auer was dit de enige manier.
Sommige kinderen gebruiken graag een schoudersteun. Ik prefereer de Wolfsteun omdat deze buigbaar is. De Kunsteun, of variaties daarop, worden ook vaak gebruikt, maar die zijn alleen variabel in hoogte, de vorm staat vast en voelt wat harder aan. Tegenwoordig zijn er gelukkig veel meer mogelijkheden dan deze twee, vraag of je wat mag proberen bij de vioolbouwer.

Welke kinhouder gebruiken?

Een kat met zijn kin op een strijkbout als metafoor voor een kinsteun bij vioolspelen

Op kleine viooltjes gebruik ik graag de Wittmer kinhouder, die zit comfortabel.
Als een leerling aan een hele viool toe is, dan gaan we op zoek naar een kinhouder, die speciaal past bij het kind. Er zijn kinhouders die aan de linkerkant van het staartstuk bevestigd zijn, er zijn er die half over het staartstuk zitten (Guarneri) of midden over ’t staartstuk (Flesch rond).
Vanaf de puberteit is het belangrijk dat de kinhouder van hout is gemaakt, dat geeft minder irritatie dan plastic en dus minder kans op een ‘vioolplek’.

Hoe voorkom je een vioolplek en hoe kan je het tot een minimum beperken?

Iedere puber kent wel de vraag ‘heb je een zuigzoen in de nek?’. Het feit dat er in meerder talen een uitdrukking voor bestaat, zegt genoeg. De huid is op deze leeftijd al extra gevoelig, dus als je constant op één plek druk uitoefent, komt er een reactie.
Dingen die invloed hebben: transpiratie, warm vochtig weer, hygiëne en de hoeveelheid druk, maar ook allergie voor de materialen van viool, kinhouder en zelfs hars.
Wat kan je ertegen doen?
De druk verminderen door je speelhouding te verbeteren, kinhouder aanpassen (bekleding, vorm, ander materiaal), schoudersteun of kussentje aanpassen en verbeterde hygiëne.
Desinfecteer de kinhouder met alcohol en speel met een schoon doekje over de kinhouder.
Zorg dat je de natuurlijke afweer van de huid (zuurgraad) niet verstoord door het gebruik van sterk ontvettende zeep.
Soms is bezoek aan huisarts of dermatoloog aan te raden voor een medische zalf.

(Bron MuziekenZorg.nl)

Andere blogposts

Heb je een vraag? Stuur ons een bericht